Elk geselecteerd tekst en illustratiekader in InDesign bevat een aantal mysterieuze blokjes. Ze zijn blauw, geel en wit van kleur. Waar dienen ze voor?
Deze keer de functie van het blauwe blokje rechtsboven op de rand van een geselecteerd InDesign kader. Daarmee kun je een kader aan tekst verankeren. In oudere versies van InDesign (voor CS 5) kon dat alleen door het illustratiekader in de tekst te plakken. Letterlijk, net alsof het om een stukje tekst gaat, Later is die optie uitgebreid.
Deze functie is handig als je grafische elementen met de tekst wilt laten meelopen. Als er later tekst wordt weggehaald of toegevoegd schuift de illustratie automatisch mee. Dat kan veel werk schelen!
Het illustratiekader en de tekst die het in Latijnse volzinnen beschrijft.
Als je op het blauwe blokje klikt en sleept krijgt je cursor een staartje in de vorm van een letter T. Sleep totdat je op de plek in de tekst staat waarmee de illustratie verbonden moet blijven. Het blauwe blokje verandert nu in en blokje met een anker erin.
De illustratie is verankerd aan de tekst. Het anker zit vast aan de witregel tussen de twee alinea‘s.
De positie van de illustratie nu afhankelijk van zijn anker in de tekst. Als de tekst wordt aangepast schuift de illustratie mee met de tekst. De relatieve positie ten opzichte van de tekst blijft dus gelijk.
Door witregels tussen de alinea’s toe te voegen is de illustratie automatisch met dezelfde afstand naar beneden geschoven.
De koppeling met de tekst valt op te heffen door in het menu Object de optie Verankerd object… en vervolgens Vrijgeven te kiezen. Op die plek ontdek je ook dat er nog heel veel andere mogelijkheden zijn door Opties te kiezen.
Tjonge, wat een mogelijkheden!
En dat kettingsymbooltje dan links aan de bovenrand van het illustratiekader zichtbaar is. Wat heeft dat ermee te maken? Ehm, niets eigenlijk. Maar dubbelklik er eens op terwijl je de alt-toets ingedrukt houdt…